Eg ser Håkon, midt i tjueåra. Kva har han stridd med i livet, kva slags motstand har han møtt?
     Han har ete honning og honningkake og drukke søtmjølk og vin.
     No får han motbør. På hesteryggen sitt ei ung kvinne som ikkje ser blygt mot marka når han snakkar, men som lèt blikket leike over den nakne kroppen hans, enno merkt av opphaldet i det kalde vatnet:
     Det meste kler deg, Håkon Sigurdsson, og det minste.

Høgsongen 5.1

Jeg er kommet til min have, min søster, min brud! Jeg har plukket min myrra og min balsam, jeg har ett min honningkake og min honning, jeg har drukket min vin og min melk. Et, venner, og drikk! Drikk eder lystige, mine elskede!