Frå teaterstykket og fjernsynsfilmen En mann må gjørra de’n må (Trøndelag Teater 1990, Det Norske Teatret 1992, NRK 1996). Gitt ut i bokform på Aschehoug (1992) og på CD (Scenebetennelsen 1992).

 
Du lova meg aldri ei framtid
Du ga meg aldri eit håp
Du viste meg aldri vegen
og sa at der skulle eg gå
Trekkfuglen kjem om våren
Leitar seg alltid heim
Men eg kan aldri forstå
korfor eg går
til deg

Så mange spørsmål
Aldri eit svar
Så mange spørsmål
og aldri eit einaste svar
Korfor kjem trekkfuglen hit
når ’n kunne ha vori der ’n var?
Så altfor mange spørsmål
og aldri eit svar

Eg flyg som ei kråke i kuling
Eg syng som ei lerke i bur
Andungen skulle bli svane
men vakna som vengelaus spurv
Du kunne vist meg vegen
Du kunne gitt meg håp
Men du var stum der du sto
Aldri forsto
eg deg

Så mange spørsmål
Aldri eit svar
Så mange spørsmål
og aldri eit einaste svar
Korfor kjem trekkfuglen hit
når ’n kunne ha vori der ’n var?
Så altfor mange spørsmål
og aldri eit svar

Men når livet har spurt meg for ofte
og framtida stiller for store krav
Når siste fuglen har flykta mot sør
og hausten er svart og kald
Då legg du armane rundt meg
Leppene mot mitt hår
Kviskrar dei orda til meg
som berre eg
forstår

Så mange spørsmål
Aldri eit svar
Så mange spørsmål
og aldri eit einaste svar
Korfor kjem trekkfuglen hit
når ’n kunne ha vori der ’n var?
Så altfor mange spørsmål
og aldri eit svar

Frå Trøndelag Teater-versjonen av stykket. Med Lasse Kolsrud, Petter Wiik (tangentar), Andreas Aase (gitar), Svein Folkvord (bass) og Trond Kopperrud (trommer og perkusjon). Regi Harry Guttormsen. Lysdesign Morten Reinan.
(Digitalisert VHS-opptak.)